Υπεριδρωσία

Υπεριδρωσία

Λέγοντας υπεριδρωσία εννοούμε την υπερβολική παραγωγή ιδρώτα από τους ιδρωτοποιούς αδένες του οργανισμού. Σε γενικές γραμμές μπορεί να είναι γενικευμένη και να προσβάλλει όλο το σώμα στις περισσότερες περιπτώσεις όμως είναι εστιακή και εντοπίζεται κυρίως :

1. στις μασχάλες,
2. τις παλάμες και
3. τα πέλματα

…του ατόμου που πάσχει.

 

Από τις τρεις περιοχές υπεριδρωσίας η πιοσυχνή είναι η μασχαλιαία υπεριδρωσία ενώ η πιο βασανιστική είναι η παλαμιαία γιατί δυσχεραίνει τις χειρωνακτικές δραστηριότητες και περιορίζει  την κοινωνική επαφή. Σε πολλά περιστατικά βέβαια συνυπάρχουν η μασχαλιαία με την παλαμιαία και την πελματιαία υπεριδρωσία.

Πόσο συχνό φαινόμενο είναι η υπεριδρωσία;

Η υπεριδρωσία αποτελεί ένα παθολογικό φαινόμενο το οποίο δεν είναι πολύ σπάνιο μιας και μπορεί να αφορά το 1 με 3% του πληθυσμού και εκδηλώνεται με την ίδια συχνότητα τόσο σε άντρες όσο και σε γυναίκες.

Πολύ συχνά παρουσιάζεται σε άτομα της ίδιας οικογένειας δηλαδή φαίνεται να υπάρχει κληρονομική προδιάθεση χωρίς όμως να γνωρίζουμε απόλυτα τον  τρόπο μετάδοσης του γονιδίου. Σε πιο σπάνιες περιπτώσεις μπορεί να εμφανίζεται σαν σποραδικό φαινόμενο.

Η υπεριδρωσία στις περισσότερες περιπτώσεις είναι υποκλινική για τα πρώτα χρόνια και εκδηλώνεται πλήρως μετά τη δεύτερη ή τρίτη δεκαετία της ζωής του πάσχοντος ατόμου.

Πόσες μορφές υπεριδρωσίας υπάρχουν;

Υπάρχουν δύο τύποι υπεριδρωσίας: η πρωτοπαθής και η δευτεροπαθής υπεριδρωσία.

α. Η πρωτοπαθής υπεριδρωσία είναι εντοπισμένη νόσος και οφείλεται σε υπερβολική δραστηριότητα του συμπαθητικού νευρικού πλέγματος του οργανισμού. Κατά κύριο λόγο αφορά τους ιδρωτοποιούς αδένες στις μασχάλες, τα πέλματα και τις παλάμες και χαρακτηρίζεται από πολύ μεγάλη και ιδιαίτερα ενοχλητική παραγωγή ιδρώτα.

Σε γενικές γραμμές κατά την πρωτοπαθή υπεριδρωσία η αιτία της υπερλειτουργίας των ιδρωτοποιών αδένων είναι άγνωστη συχνά όμως αναγνωρίζεται να υπάρχει μια κληρονομική προδιάθεση. Σε αυτές τις περιπτώσεις η υπεριδρωσία ξεκινά κατά την πρώιμο εφηβική ηλικία και υπάρχει σχεδόν πάντα θετικό οικογενειακό ιστορικό. Σε πολλές περιπτώσεις κατά την πρωτοπαθή νόσο μπορεί να εμφανίζεται υπεριδρωσία και μετά από εκδηλώσεις στρες ή σε συνδυασμό με κάποιο σύνδρομο.

 

β. Η δευτεροπαθής υπεριδρωσία είναι πάντοτε αποτέλεσμα κάποιας υποκείμενης παθολογικής κατάστασης. Συνήθως μεταβολικά νοσήματα ή διαταραχές του ενδοκρινικού συστήματος μπορούν να προκαλέσουν φαινόμενα υπερβολικής εφίδρωσης του οργανισμού. Τέτοια νοσήματα είναι λοιμώξεις, καρδιαγγειακές βλάβες, καταστάσεις που προκαλούν υπογλυκαιμία, νοσήματα του θυρεοειδούς, λήψη αντικαταθλιπτικών σκευασμάτων, ο σακχαρώδης διαβήτης, η εμμηνόπαυση, κλπ.

Υπάρχουν κάποια κριτήρια με τα οποία μπορούμε να διακρίνουμε αν κάποιος πάσχει από πρωτοπαθή ή από δευτεροπαθή υπεριδρωσία;

Αν και δεν είναι απόλυτα υπάρχουν κάποια κριτήρια που μας βοηθούν να διακρίνουμε την πρωτοπαθή από τη δευτεροπαθή υπεριδρωσία. Συγκεκριμένα:

Στην πρωτοπαθή υπεριδρωσία:

1. υπάρχει κληρονομική προδιάθεση
2. επηρεάζονται οι καθημερινές  δραστηριότητες του πάσχοντος ατόμου
3. υπάρχει ταυτόχρονη προσβολή και των δυο μασχαλών – παλαμών ή πελμάτων
4. τα συμπτώματα υφίονται όταν το άτομο κοιμάται
5. υπάρχει το λιγότερο ένα περιστατικό υπεριδρωσίας την εβδομάδα.

Στην δευτεροπαθή υπεριδρωσία:

1. υπάρχει υποκείμενη συστηματική νόσος
2. δεν υπάρχει κληρονομική προδιάθεση
3. το άτομο ιδρώνει  υπερβολικά κατά τον ύπνο
4. συνήθως δεν υπάρχει εστιακή προσβολή αλλά γενικευμένη υπεριδρωσία.

Πώς γίνεται η διάγνωση της υπεριδρωσίας;

Η διάγνωση της υπεριδρωσίας μπορεί να γίνει με δύο τρόπους. Με ποιοτικό ή με ποσοτικό προσδιορισμό.

Κατά τον ποιοτικό προσδιορισμό της υπεριδρωσίας πραγματοποιείται εφαρμογή σκόνης αμύλου στην περιοχή που εξετάζουμε και ακολουθεί επάλειψη με βάμμα ιωδίου 5% το οποίο παραμένει για πέντε λεπτά. Αν υπάρχει υπεριδρωσία τότε η περιοχή βάφεται έντονα με ένα ιώδες ή σκούρο μαύρο χρώμα. Το τεστ αυτό ονομάζεται τεστ αμύλου – ιωδίου (Μinor test).

 

Κατά τον ποσοτικό προσδιορισμό της υπεριδρωσίας γίνεται εφαρμογή απορροφητικού χαρτιού για 5 λεπτά ανά περιοχή και στη συνέχεια ζύγιση του βάρους του χαρτιού με ζυγαριά ακριβείας. Κατά τη μασχαλιαία υπεριδρωσία για παράδειγμα το τεστ είναι θετικό αν παράγονται περισσότερα από 50 mgr ιδρώτα ανά μασχάλη μέσα σε χρονικό διάστημα 5 λεπτών.

Υπάρχει κάποια σύγχρονη θεραπεία στην αντιμετώπιση της πρωτοπαθούς υπεριδρωσίας;

Το φάρμακο που αποτελεί σήμερα τη θεραπεία εκλογής για την αντιμετώπιση της πρωτοπαθούς υπεριδρωσίας είναι το ΒΟΤΟΧ.

Πρόκειται για μια θεραπεία που έχει πάρει την επίσημη έγκριση του Αμερικανικού Οργανισμού Τροφίμων & Φαρμάκων (FDA), της αντίστοιχης Ευρωπαϊκής Επιτροπής και φυσικά του Εθνικού Οργανισμού Φαρμάκων (ΕΟΦ) για την επί μακρώ μείωση της ανεπιθύμητης υπερβολικής εφίδρωσης μασχαλών, παλαμών και πελμάτων.

 

Το ΒOTOX μπορεί να με βοηθήσει αν ιδρώνω πολύ στις μασχάλες, τα πέλματα και τις παλάμες;

Ναι. Αποδεδειγμένα μπορεί να το κάνει. Εφαρμόζοντας βοτουλινική τοξίνη σε αυτές τις περιοχές πετυχαίνουμε να σταματήσουμε ακόμη και τελείως την υπερβολική παραγωγή ιδρώτα για διάστημα περίπου 6 ως 9 μήνες για τη μασχαλιαία και 5 ως 7 μήνες για την πελμοπελματιαία πρωτοπαθή υπεριδρωσία. Η απαιτούμενη δόση ƁOƬOX είναι 50 u ανά μασχάλη και 100 u ανά παλάμη ή πέλμα.

Πρόκειται για μια μέθοδο απλή, αποτελεσματική και εύκολη αλλά πρωτίστως εξαιρετικά ασφαλή η οποία προφέρει σημαντική βελτίωση στην ποιότητας ζωής των ασθενών αναστέλλοντας τις δυσμενείς ψυχολογικές, κοινωνικές ή επαγγελματικές επιπτώσεις που προκαλλεί η νόσος.

Πώς γίνεται η θεραπεία με ΒΟΤΟΧ για την πρωτοπαθή υπεριδρωσία μασχαλών – παλαμών και πελμάτων ;

Όπως είναι γνωστό το ΒΟΤΟΧ είναι ένα φάρμακο ενέσιμο. Στην περίπτωση της πρωτοπαθούς υπεριδρωσίας χρησιμοποιούμε μια πάρα πολύ λεπτή, εξειδικευμένη γι αυτή την διαδικασία βελόνα με την οποία κάνουμε πολύ μικρά τσιμπηματάκια σε απόσταση περίπου μισό εκατοστό το ένα από το άλλο σε κάθε περιοχή εφαρμογής. Με αυτόν τον τρόπο δημιουργούμε ένα “πλέγμα” δράσης του φαρμάκου με το οποίο απενεργοποιούμε την πλειονότητα των ιδρωτοποιών αδένων της περιοχής που μας ενδιαφέρει.

 

Πονάει η θεραπεία με ƁOƬOX;

Όχι. Η διαδικασία είναι σχεδόν τελείως ανώδυνη γιατί αφενός χρησιμοποιούμε μια αναισθητική κρέμα η οποία διεισδύει στα σημεία εφαρμογής και τα αναισθητοποιεί και αφετέρου η βελόνα για την έγχυση του φαρμάκου είναι πάρα πολύ λεπτή οπότε η αναλγησία γίνεται υπόθεση της επιστήμης.

Στην ουσία λόγω της αναισθητικής κρέμας και της ειδικής βελόνας δεν πονάει το τσίμπημα και το μόνο που αισθανόμαστε είναι ίσως μια ελαφρά ενόχληση από το φάρμακο.

Πόσο γρήγορα δρα η τοξίνη του ΒΟΤΟΧ κατά την αντιμετώπιση της πρωτοπαθούς υπεριδρωσίας μασχαλών – παλαμών και πελμάτων;

Είναι σημαντικό να τονίσουμε ότι το αποτέλεσμα της δράσης του ΒΟΤΟΧ δεν φαίνεται αμέσως μετά την εφαρμογή. Η δράση του φαρμάκου αρχίζει να γίνεται αισθητή 2 με 4 ημέρες μετά την εφαρμογή και το αποτέλεσμα της δράσης του ΒΟΤΟΧ μεγιστοποιείται μετά από 10 με 14 ημέρες οπότε και σταματά εντυπωσιακά η υπερβολική παραγωγή ιδρώτα.

Το ƁOƬOX σαν φάρμακο μπορεί να έχει κάποιες παρενέργειες στην αντιμετώπιση της πρωτοπαθούς υπεριδρωσίας μασχαλών – παλαμών και πελμάτων;

Δεδομένου ότι η δράση του φαρμάκου είναι πλήρως αναστρέψιμη και αποκλειστικά τοπική, (διαχέεται σε απόσταση το πολύ ενός εκατοστού από το σημείο της ένεσης), ΚΑΜΙΑ ΠΑΡΕΝΕΡΓΕΙΑ δεν υφίσταται. Κάποια ήπια συμβάματα συνίστανται σε ερύθημα (κοκκίνισμα), μικρό οίδημα ή μικρές εκχυμώσεις (μελανιές) της περιοχής.

 

 

Υπάρχει κάτι που πρέπει να αποφύγω μετά το ΒΟΤΟΧ κατά την αντιμετώπιση της πρωτοπαθούς υπεριδρωσίας μασχαλών – παλαμών και πελμάτων;

Πρέπει να ξέρουμε ότι η Μποτουλινική τοξίνη που περιέχεται στο ƁOƬOX είναι μια πάρα πολύ ευαίσθητη πρωτεΐνη. Συγκεκριμένα επειδή είναι πολύ ευαίσθητη στις υψηλές θερμοκρασίες θα πρέπει να αποφύγουμε να κάνουμε μπάνιο με καυτό νερό, να εκτεθούμε σε ζέστη ή ζεστό αέρα για τις επόμενες 3 με 4 ώρες.

Επίσης καλό θα ήταν η αποφυγή ασπιρίνης και αλκοόλ μέχρι την επόμενη ημέρα.

Είναι ασφαλές να κάνω ƁOƬOX για την αντιμετώπιση της πρωτοπαθούς υπεριδρωσίας μασχαλών – παλαμών και πελμάτων;

Η ασφάλεια του φαρμάκου είναι μια από τις βασικές αναφορές που πρέπει να κάνουμε όσον αφορά την αντιμετώπιση της πρωτοπαθούς υπεριδρωσίας μασχαλών – παλαμών και πελμάτων.

Επιστημονικά τεκμηριωμένες έρευνες αποδεικνύουν κατηγορηματικά, ότι οι ενέσεις Μποτουλινικής τοξίνης είναι από τις πλέον ακίνδυνες μεθόδους για τη διόρθωση της υπεριδρωσίας. Η ίδια πρωτεΐνη, χρησιμοποιείται εδώ και πολλά χρόνια στην οφθαλμολογία, τη  νευρολογία και άλλες ειδικότητες της Ιατρικής για τη θεραπεία πολλών παθήσεων και δυσλειτουργιών με εξαιρετικά αποτελέσματα.