Ωτοπλαστική (Πλαστική στα αυτιά)

Η Ωτοπλαστική είναι μια αισθητικής φύσεως επέμβαση με την οποία διορθώνουμε μόνιμα τις δυσμορφίες των αυτιών. Η ακοή δεν επηρεάζεται καθόλου μετά την επέμβαση. Είναι γεγονός ότι τα πεταχτά αυτιά ή αλλιώς «αφεστώτα ώτα», αποτελούν τη συχνότερη δυσμορφία του προσώπου. Εμφανίζεται σχετικά άμεσα μετά τη γέννηση. Αν δεν αντιμετωπιστεί σωστά θα μπορούσε να θεωρηθεί σαν μια μόνιμη παραμόρφωση στην αρμονική εικόνα των χαρακτηριστικών του ατόμου.

Ωτοπλαστική Μιχάλης Κουτσούρης

Δείτε τη παρουσίαση στο youtube.


Πώς διορθώνονται τα πεταχτά αυτιά;

Μπορούμε να κάνουμε κάτι για να προλάβουμε ή να αντιμετωπίσουμε πρώιμα το πρόβλημα των πεταχτών αυτιών;

Αμέσως μετά τη γέννηση όλοι οι χόνδροι του σκελετού του μωρού είναι ιδιαίτερα μαλακοί και εύπλαστοι ακριβώς. Αυτό συμβαίνει γιατί στο αίμα το μωρού κυκλοφορούν ορμόνες προερχόμενες από την κυκλοφορία της μητέρας. Αυτές οι μητρικές ορμόνες, όπως για παράδειγμα τα οιστρογόνα, καθιστούν τους χόνδρους των πτερυγίων των αυτιών τρυφερούς και εύπλαστους.
Με την πάροδο του χρόνου καθώς οι μητρικές ορμόνες απομακρύνονται από την κυκλοφορία του παιδιού. Οι χόνδροι σκληραίνουν, γίνονται σχετικά άκαμπτοι και αποκτούν ένα μόνιμο και σταθερό σχήμα.

Αυτό που δεν ξέρει ο πολύς κόσμος είναι πως το πρόβλημα των πεταχτών αυτιών μπορεί να διορθωθεί χωρίς καθόλου χειρουργείο. Πώς; Μόνο αν κατά τους πρώτους μήνες μετά τη γέννηση του παιδιού τοποθετηθεί ένα ειδικό, λεπτό, ελαστικό, ναρθηκάκι στην περιοχή του πτερυγίου του προβληματικού αυτιού. Αυτό το λεπτό ναρθηκάκι αποτελείται από ένα εύκαμπτο μαλακό υλικό, με το οποίο δίνουμε σχήμα στο πτερύγιο, βοηθώντας να σχηματιστεί ξανά η γωνία μεταξύ έλικας και ανθέλικας ή να επαναπροσδιοριστεί η κόγχη.

Αν περάσουν οι πρώτοι 5-6 μήνες μετά τον τοκετό και δεν έχουμε επέμβει να δώσουμε εμείς σχήμα στο χόνδρινο σκελετό του αυτιού, τότε το αυτί παίρνει το σχήμα που του έχει ορίσει η κληρονομικότητα.

Στην περίπτωση αυτή η μόνη λύση για τη διόρθωση των πεταχτών αυτιών είναι η χειρουργική αντιμετώπιση της δυσμορφίας με μια επέμβαση που ονομάζεται ωτοπλαστική.
Η επέμβαση της αυτή θα πρέπει να προγραμματίζεται κατά την άμεση προσχολική ηλικία περί τα 5-6 έτη με σκοπό να αποφευχθούν τα ψυχικά τραύματα που μπορεί να προκαλέσουν τα περιπαικτικά σχόλια των άλλων παιδιών.


Τα Πεταχτά αυτιά και τα προβλήματα στην ψυχολογία.

Έχετε αναλογιστεί ποτέ πώς θα μπορούσε να αισθάνεται ένας άνθρωπος με μια μόνιμη δυσμορφία που αφορά τα εξωτερικά του χαρακτηριστικά; Πώς επηρεάζεται ο ψυχισμός; Πώς εξελίσσεται η ψυχοκοινωνική ανάπτυξη ενός ατόμου όταν αυτή η δυσμορφία εμφανίζεται από την παιδική του ηλικία; Μήπως μπορείτε να θυμηθείτε την αντίδραση των παιδιών όταν κάποιος συμμαθητής τους είχε «πεταχτά» ή δύσμορφα αυτιά; Πόσα πειράγματα και πόσα γέλια πίσω από την πλάτη του, για τα «αυτιά Ντάμπο» ή τα «αυτιά πεταλούδα»;

Πολυάριθμες μελέτες πιστοποιούν ότι η συναισθηματική επιβάρυνση που νιώθει το παιδάκι με τα πεταχτά αυτιά κατά την περίοδο της πρώιμης κυρίως σχολικής ηλικίας, αλλά και κατά την εφηβεία, μπορεί να δημιουργήσει σοβαρά ψυχολογικά προβλήματα. Αυτά βασανίζουν το παιδί προκαλώντας του ανασφάλεια και εμμονές, οι οποίες μεταφέρονται αργότερα και στην ενήλικο ζωή.

Από την Ψυχιατρική γνωρίζουμε ότι πολλές από τις επιλογές μας κατά την ενηλικίωση κατευθύνονται από βιώματα, θετικά ή αρνητικά, που εκτυλίχθηκαν κατά την πρώτη δεκαετία της ζωής μας. Επίσης είναι γνωστό ότι η πιο «βάρβαρη» και η πιο σαδιστική περίοδος της ανθρώπινης ανάπτυξης είναι η παιδική. Τότε που λέγονται όλα και ακούγονται όλα ακριβώς όπως είναι. Τότε είναι που οι λέξεις «αυτιάς» ή «αυτιάγγουρας» ξεστομίζονται εύκολα και απροκάλυπτα για να θίξουν ή να περιγελάσουν και πραγματικά πολύ εύκολα το καταφέρνουν.

Όσο πιο νωρίς λοιπόν επέμβουμε και διορθώσουμε τις δυσμορφίες που προκαλούν τον αρνητικό σχολιασμό τόσο περισσότερο προστατεύουμε το παιδί μας και βοηθάμε στη σωστή ψυχοκοινωνική του ανάπτυξη.

 

Ωτοπλαστική σε κορίτσι μικρής ηλικίας

Ωτοπλαστική σε κορίτσι μικρής ηλικίας

 


Οφείλονται τα πεταχτά αυτιά και κληρονομικότητα;

Μέσα από στατιστικές μελέτες ξέρουμε σήμερα ότι το πρόβλημα των πεταχτών αυτιών είναι αρκετά συχνό. Συγκεκριμένα φαίνεται να αφορά το 5% περίπου των ανθρώπων της λευκής φυλής. Είναι φαινόμενο που παρουσιάζει γενετική προδιάθεση και συγκεκριμένα κληρονομείται με αυτοσωματικό επικρατούντα χαρακτήρα. Αυτό πολύ απλά σημαίνει ότι αν ο μπαμπάς ή η μαμά έχουν πεταχτά αυτιά, τότε το παιδάκι τους έχει αυξημένη πιθανότητα να έχει και αυτό, είτε δύο είτε και ένα μόνο προεξέχον αυτί. Πρόκειται για τη συχνότερη συγγενή (κληρονομική) ανωμαλία των πτερυγίων των αυτιών που αφορά το 94% όλων των δυσμορφιών των αυτιών.

Αυτό που πρέπει να ξεκαθαρίσουμε στο μυαλό μας είναι ότι το παιδάκι, μάλλον γεννιέται με το πρόβλημα των πεταχτών αυτιών. Είναι σαν ανωμαλία της ανάπτυξης του σκελετού του πτερυγίου λόγω κληρονομικότητας, παρά αποκτά το πρόβλημα στη συνέχεια λόγω της κακής θέσης του αυτιού κατά τον ύπνο κλπ. Το αυτί δεν πετάει δηλαδή μόνο επειδή το παιδί «πλακώνει» το αυτί του κατά τη διάρκεια του ύπνου αλλά πετάει επειδή ο χόνδρινος σκελετός του αυτιού παρουσιάζει «κατασκευαστικό» ζήτημα λόγω κληρονομικότητας.

 

 


Πώς είναι τα φυσιολογικά αυτιά;

Για να μπορέσουμε να καταλάβουμε ποιο είναι το πρόβλημα σε ένα αυτί που «πετάει» θα πρέπει πρώτα να εξηγήσουμε την ανατομία σε ένα φυσιολογικό αυτί και να δούμε πώς αυτή παραμορφώνεται στα αφεστώτα ώτα.

Το πτερύγιο του αυτιού αποτελείται από έναν εύκαμπτο σκελετό από χόνδρο ο οποίος παρουσιάζει κοιλάνσεις και προβολές και καλύπτεται από πολύ λεπτό δέρμα.

Το πτερύγιο μοιάζει με ημισέλινο και αποτελείται στην ουσία από τρία τμήματα:

  1. Το εξωτερικό τμήμα το οποίο ονομάζεται έλικα,
  2. το αμέσως εσωτερικό της έλικας το οποίο ονομάζεται ανθέλικα και έχει δύο σκέλη και
  3. μια κοιλότητα η οποία ονομάζεται κόγχη και βρίσκεται ακριβώς μέσα από την ανθέλικα.

Το άνω μέρος του αυτιού ονομάζεται άνω πόλος ενώ το κάτω ονομάζεται λοβίο. Προς τα επάνω και εμπρός από το λοβίο του αυτιού υπάρχει ένα χόνδρινο έπαρμα του σκελετού που ονομάζεται τράγος. Προς τα πάνω και πίσω από το λοβίο υπάρχει ο αντίτραγος. Ένα φυσιολογικό αυτί θα πρέπει να έχει μήκος που να αντιστοιχεί στο 1/3 του μήκους του προσώπου. Ο επιμήκης του άξονας πρέπει να είναι παράλληλος με την ευθεία που ενώνει την έξω γωνία του ματιού με τη γωνία του στόματος.

Το φυσιολογικό αυτί.

Το φυσιολογικό αυτί.

Η δομή του αυτιού (κόγχη, έλικα, ανθέλικα, τράγος, αντιτραγος, λοβίο)

Η έλικα και η ανθέλικα θα πρέπει να είναι ομαλές, να είναι σχηματισμένες με ευκρίνεια. Σε φυσιολογικές συνθήκες θα πρέπει η έλικα με την ανθέλικα να σχηματίζουν μεταξύ τους γωνία 90°.

Η κόγχη στο φυσιολογικό αυτί περιγράφεται σαν μια αβαθής κοιλότητα. Περιβάλλεται από την ανθέλικα προς τα πίσω και πάνω, από το λοβίο προς τα κάτω και από τον τράγο προς τα εμπρός.

Η επιφάνεια του πτερυγίου του αυτιού θα πρέπει να σχηματίζει με την κεφαλή μια γωνία περίπου 25°-30°. Θα πρέπει δηλαδή το αυτί να απέχει περίπου 1,5 – 2 εκ. από το τριχωτό της κεφαλής. Σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να είναι κολλημένο το αυτί επάνω στην κεφαλή.

 


Πεταχτά αυτιά και ανατομία.

Πράγματι. Το πρόβλημα στα πεταχτά αυτιά είναι κατεξοχήν ζήτημα ανατομικό.

Απουσία ανθέλικας πτερυγίου ωτός

Απουσία ανθέλικας πτερυγίου ωτός

Συγκεκριμένα σε ποσοστό 96%, τα αυτιά πετάνε γιατί δεν είναι καλά σχηματισμένη η γωνία μεταξύ έλικας και ανθέλικας. Το αποτέλεσμα συχνά είναι να απουσιάζει η ανθέλικα. Δηλαδή αντί να είναι φυσιολογικά 90°, η γωνία αυτή είναι αμβλεία δηλαδή μεγαλύτερη από 90°. Με αποτέλεσμα το πτερύγιο να αποπλατύνεται και να ευθειάζεται δίνοντας έτσι την εικόνα πεταχτού αυτιού.

 

 

 

Υπερτροφική κόγχη πτερυγίου ωτός (με φυσιολογική ανθέλικα).

Υπερτροφική κόγχη πτερυγίου ωτός (με φυσιολογική ανθέλικα).

Μια δεύτερη αιτία εμφάνισης πεταχτών αυτιών είναι η παρουσία υπερτροφικής κόγχης. Αυτό μεταφράζεται ως παρουσία μεγάλης και βαθειάς κόγχης – κοιλότητας που σπρώχνει προς τα εμπρός και έξω το σύμπλεγμα έλικας ανθέλικας με αποτέλεσμα να πετάει το αυτί.

Μια τρίτη αιτία αφεστώτων ώτων είναι ο συνδυασμός, συχνά με διαφορετική βαρύτητα, υπερτροφικής κόγχης με ανεπαρκή γωνία έλικας – ανθέλικας.

Μια τέταρτη και τελευταία κατηγορία περιλαμβάνει όλες εκείνες τις περιπτώσεις δυσμορφίας ή παραμόρφωσης του χόνδρου, κυρίως της έλικας και της ανθέλικας, που δεν έχουν να κάνουν με τη γωνία αλλά με την ευκρίνεια και την ομαλότητα του περιγράμματος.

 


Υπάρχει πρόβλημα στην ανάπτυξη του πτερυγίου του αυτιού όταν η ωτοπλαστική γίνεται σε μικρή ηλικία;

Aντιθέτως. Η επέμβαση της πλαστικής αυτιών γίνεται μέσα από μια πολύ λεπτή τομή στην οπίσθια επιφάνεια του αυτιού,. Φροντίζουμε να αλλάξουν μόνο οι γωνίες προβολής και οι σχέσεις μεταξύ έλικας-ανθέλικας και κόγχης χωρίς να πειράξουμε κατεξοχήν το χόνδρινο σκελετό.

Δεδομένου ότι κατά την επέμβαση δεν αφαιρούμε ούτε τραυματίζουμε στοιχεία από το χόνδρινο σκελετό του αυτιού, το αποτέλεσμα είναι απόλυτα ασφαλές και μόνιμο και δεν επηρεάζει τη σωστή ανάπτυξη του πτερυγίου του αυτιού.
Με πολύ απλά λόγια το αυτί του παιδιού μετά την επέμβαση μεγαλώνει απόλυτα φυσιολογικά στη νέα του θέση, εβρισκόμενο σε απόλυτη αρμονία με τα υπόλοιπα χαρακτηριστικά του προσώπου.

Αν παρόλα αυτά η επέμβαση αποκατάστασης της δυσμορφίας των αυτιών δεν γίνει κατά την παιδική ηλικία τότε μπορεί χωρίς κανένα πρόβλημα να προγραμματιστεί αργότερα κατά την εφηβεία ή την ενήλικο ζωή του ατόμου.

 


Τι είδους αναισθησία εφαρμόζεται κατά την επέμβαση της ωτοπλαστικής;

Ο σκοπός της Αισθητικής Πλαστικής Χειρουργικής είναι να πετυχαίνουμε το καλύτερο δυνατό αισθητικό αποτέλεσμα με

  • τη μεγαλύτερη δυνατή ασφάλεια και
  • τη μικρότερη ταλαιπωρία για τον ασθενή.

Πρέπει να τονίσουμε ότι η προτεινόμενη μέθοδος αναισθησίας κατά την επέμβαση είναι η τοπική αναισθησία.

Λαμβάνοντας υπόψιν ότι στη βάση του λοβίου του αυτιού διέρχεται ένα νεύρο (το μείζων ωτιαίο νεύρο) το οποίο νευρώνει τη μεγαλύτερη επιφάνεια του πτερυγίου του αυτιού, αν χρησιμοποιήσουμε μικρή ποσότητα αναισθητικού τοπικά στη βάση του λοβίου, μπορούμε να αναισθητοποιήσουμε τελείως την περιοχή του πτερυγίου για διάστημα περίπου δύο-τριών ωρών. Με τον τρόπο αυτό, με ένα ανεπαίσθητο τσίμπημα στη βάση του αυτιού, η επέμβαση γίνεται μια σχεδόν ανώδυνη διαδικασία.

Σε μικρά παιδιά ωστόσο για να μην πονέσουν καθόλου, μπορούμε να βάλουμε τοπικά στη βάση του λοβίου του αυτιού μια αναισθητική αλοιφή (τύπου ΕΜLA), για μισή ώρα περίπο. Έτσι αναισθητοποιεί τελείως το δέρμα της περιοχής και μετά να κάνουμε τοπική αναισθησία. Με τον τρόπο αυτό η επέμβαση είναι εντελώς ανώδυνη αφού δεν καταλαβαίνουν πόνο, ούτε καν από το τσίμπημα της βελόνας του τοπικού αναισθητικού.

Βέβαια οφείλουμε να επισημάνουμε ότι όταν έχουμε ένα παιδάκι κατά την προσχολική ηλικία, τότε ο τύπος της αναισθησίας που επιλέγουμε έχει να κάνει και με το κατά πόσο ο μικρός μας φίλος καθώς και οι γονείς του είναι συνεργάσιμοι ή όχι. Αν ο ασθενής και οι συνοδοί είναι σχετικά άνετοι και δεν αγχώνονται με τη διαδικασία τότε προτείνουμε να γίνεται η επέμβαση με τοπική αναισθησία με σύγχρονη παρουσία του ενός γονέα (συνήθως της μητέρας) στο χώρο του χειρουργείου. Αν από την άλλη ο ασθενής ή οι γονείς είναι ιδιαίτερα αγχωμένοι και νευρικοί τότε η αναισθησία εκλογής κατά την πλαστική των αυτιών είναι η γενική νάρκωση.


Η διαδικασία της επέμβασης ωτοπλαστικής.

Η επέμβαση ξεκινά με την εφαρμογή τοπικής αναισθησίας στην περιοχή ακριβώς στη βάση του λοβίου του αυτιού. Συγκεκριμένα με μια πάρα πολύ λεπτή βελόνα, εγχύουμε σχεδόν ανώδυνα ένα τοπικό αναισθητικό στο κάτω όριο του λοβίου με αποτέλεσμα να αναισθητοποιείται εντελώς το πτερύγιο του αυτιού.

Η τεχνική που εφαρμόζουμε κατά την επέμβαση των αυτιών τροποποιείται ανάλογα με την αιτία που προκαλεί τα πεταχτά αυτιά.

 πίσω από το αυτί

Όπως έχουμε ήδη αναφέρει τα αυτιά μπορεί να πετάνε:

  1. γιατί δεν είναι καλά σχηματισμένη η γωνία μεταξύ έλικας και ανθέλικας,
  2. επειδή υπάρχει υπερτροφική κόγχη δηλαδή μια μεγάλη και βαθειά κοιλότητα που σπρώχνει προς τα εμπρός και έξω το σύμπλεγμα έλικας-ανθέλικας,
  3. γιατί υπάρχει συνδυασμός, συχνά με διαφορετική βαρύτητα, υπερτροφικής κόγχης με ανεπαρκή γωνία έλικας – ανθέλικας και
  4. γιατί υπάρχει δυσμορφία ή παραμόρφωση του χόνδρου, κυρίως της έλικας και της ανθέλικας, που δεν έχουν να κάνουν με τη γωνία αλλά με την ευκρίνεια και την ομαλότητα του περιγράμματος του πτερυγίου.

Η αντιμετώπισή μας είναι πάντοτε αιτιολογική.

Χρησιμοποιώντας μια λεπτή επιμήκη τομή στο πίσω μέρος του αυτιού, ακριβώς στο σημείο εκείνο που ενώνεται το αυτί με το δέρμα της κεφαλής, ερχόμαστε και αποκαλύπτουμε το χόνδρινο σκελετό του πτερυγίου και ανάλογα με την αιτία για την οποία πετάνε τα αυτιά, βάζουμε ειδικά, πολύ λεπτά, ράμματα που:

  1. είτε διορθώνουν τη γωνία έλικας – ανθέλικας σε συνάρτηση με την κόγχη
  2. είτε επαναδιαμορφώνουν το περίγραμμα και τη θέση του χόνδρινου σκελετού.

Με τον τρόπο αυτό, χωρίς να επεμβαίνουμε καθόλου και χωρίς να κάνουμε καμία ζημιά στο χόνδρινο σκελετό των αυτιών, κατορθώνουμε απλά να αλλάξουμε την κλίση των αυτιών και να τα τοποθετήσουμε, μόνιμα πλέον, στην καινούρια, φυσιολογική, ανατομική τους θέση.

Η τομή της επέμβασης είναι εντελώς αόρατη γιατί πολύ απλά όλη η επέμβαση γίνεται πίσω από το αυτί και η τομή κρύβεται τέλεια μέσα στην οπισθοωτιαία αύλακα.

Σχεδιασμός γραμμής της τομής.

Σχεδιασμός γραμμής της τομής.

Η τομή κρύβεται τέλεια μέσα στην οπισθοωτιαία αύλακα.

Η τομή κρύβεται τέλεια μέσα στην οπισθοωτιαία αύλακα.

 

Η τομη αυτιών κατά την ωτοπλαστική

Η τομη αυτιών κατά την ωτοπλαστική

Η οψη του αυτιου μετά την πλαστική.

Η οψη του αυτιού μετά την πλαστική.


Ωτοπλαστική και πόνος

Η ωτοπλαστική δεν πονάει καθόλου κατά τη διάρκεια της επέμβασης λόγω της εξαιρετικής αναισθησίας που πετυχαίνουμε στην περιοχή. Κατά την άμεση μετεγχειρητική περίοδο οι ασθενείς περιγράφουν συνήθως ένα ήπιο αίσθημα πίεσης ή μέτριας ενόχλησης -δεδομένου ότι άμεσα μετεγχειρητικά η περιοχή του πτερυγίου κάνει ένα οίδημα- τα οποία όμως αντιμετωπίζονται εύκολα με απλά παυσίπονα. Σε γενικές γραμμές η επέμβαση χαρακτηρίζεται ανώδυνη.


Πόση είναι η διάρκεια επέμβασης της ωτοπλαστικής.

Η επέμβαση της ωτοπλαστικής διαρκεί περίπου 45 με 90 λεπτά (στις πιο περίπλοκες περιπτώσεις). Αμέσως μετά την επέμβαση ο ασθενής μπορεί να φύγει από την κλινική και να πάει στο σπίτι του με οδηγίες.

Αφού τελειώσουμε την επέμβαση τοποθετούμε αντιβιωτική αλοιφή στην αύλακα πίσω από το αυτί, βάζουμε μικρές γάζες και εφαρμόζουμε ελαστικό επίδεσμο που προστατεύει τα αυτιά άμεσα μετεγχειρητικά.

Ο επίδεσμος και οι γάζες αφαιρούνται την αμέσως επόμενη ημέρα στο Ιατρείο και ο ασθενής φεύγει χωρίς καθόλου περίδεση των αυτιών.

Ελαστική κορδέλα προτείνουμε μόνο το βράδυ στον ύπνο ή σε μικρά παιδιά για να μην τραυματιστούν από εξωτερικούς παράγοντες (πχ από άλλα παιδάκια στο σχολείο). Η χρήση της κορδέλας συνιστάται για ένα μήνα συνολικά.

Στο σημείο αυτό αξίζει να υπερτονίσουμε ότι η νέα εικόνα των αυτιών οφείλεται στην επανατοποθέτηση των αυτιών στη σωστή τους θέση μέσα στο χειρουργείο. Αυτό όπως προαναφέραμε γίνεται χρησιμοποιώντας ειδικά ράμματα που εφαρμόζονται στο σκελετό του αυτιού κατά την οπίσθια επιφάνεια του πτερυγίου.

Ως εκ τούτου η εφαρμογή της ελαστικής κορδέλας δεν παίζει κανένα ουσιαστικό ρόλο στο τελικό αποτέλεσμα. Μας χρησιμεύει μόνο για την αποφυγή ατυχηματικού τραυματισμού μετεγχειρητικά.

Χρειάζεται να αφαιρέσουμε ράμματα;
Τα εξωτερικά ράμματα που χρησιμοποιούμε είναι απορροφήσιμα και δεν χρειάζονται αφαίρεση. Ο ασθενής μπορεί να κυκλοφορήσει χωρίς κανένα πρόβλημα ήδη από την πρώτη μετεγχειρητική ημέρα. Τα αυτιά είναι λίγο μουδιασμένα και πρησμένα στην αρχή αλλά όσο περνούν οι ημέρες η αίσθηση και η εικόνα τους αποκαθίστανται 100%.

ωτοπλαστικη πριν μετα την επεμβαση


Είναι επικίνδυνη η επέμβαση της ωτοπλαστικής;

Είναι μια επέμβαση ρουτίνας για τη σύγχρονη Πλαστική Χειρουργική. Χαρακτηρίζεται από υψηλό βαθμό ικανοποίησης όσον αφορά το αποτέλεσμα, τόσο για τον ασθενή όσο και για το Χειρουργό. Αποτελεί μια από τις ασφαλέστερες επεμβάσεις της Αισθητικής Χειρουργικής με πολύ μικρά ποσοστά επιπλοκών ή συμβαμάτων.
Ωστόσο πάντως όσον αφορά τις ενδεχόμενες επιπλοκές της επέμβασης, είναι οι κλασσικές επιπλοκές της Χειρουργικής όπως το αιμάτωμα, η τοπική υπαισθησία, η χονδρίτιδα, η φλεγμονή της περιοχής, η μέτρια ασυμμετρία, καταστάσεις όμως οι οποίες είναι αρκετά σπάνιες και σχετικά απλές στην αντιμετώπισή τους.
Βασική αρχή μας για να επιτύχουμε ένα όσο το δυνατό πιο άρτιο και ασφαλές αποτέλεσμα κατά την πλαστική αυτιών θα πρέπει να αποτελεί η ανατομική αποκατάσταση της δυσμορφίας, χωρίς να γίνεται αφαίρεση χόνδρων από το σκελετό του πτερυγίου παρά μόνο ανατομική επανατοποθέτηση των ιστών στη σωστή, φυσιολογική τους θέση.


Πόσο διαρκούν τα αποτελέσματα της ωτοπλαστικής;

Με την πάροδο του χρόνου ο χόνδρινος σκελετός των αυτιών μεταβάλλεται. Ωστόσο, το αποτέλεσμα είναι μόνιμο και δεν αλλοιώνεται με το χρόνο. Η πλαστική των αυτιών είναι μια πολύ απλή επέμβαση. Γίνεται ανατομικά με σκοπό την αποκατάσταση της φυσιολογικής εικόνας των χαρακτηριστικών του προσώπου μέσω της αλλαγής της θέσης και της συμμετρίας των πτερυγίων των αυτιών και όχι μέσω της αφαίρεσης στοιχείων του χόνδρινου σκελετού.

Αν τηρήσουμε τον παραπάνω κανόνα καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι: «Την ωτοπλαστική την κάνουμε σωστά, μία φορά στη ζωή μας, πετυχαίνουμε ένα άψογο αποτέλεσμα και δεν χρειάζεται να επαναλάβουμε ποτέ την επέμβαση στο μέλλον».


Πότε θεωρούμε ότι είναι επιτυχημένη μια επέμβαση ωτοπλαστικής;

Η επέμβαση της ωτοπλαστικής σχεδιάζεται και πραγματοποιείται όλη στην οπίσθια επιφάνεια του πτερυγίου του αυτιού. Έχει το μοναδικό πλεονέκτημα ότι η τομή της επέμβασης είναι εντελώς αόρατη. Αυτό συμβαίνει γιατί πολύ απλά κρύβεται τέλεια μέσα στην οπισθοωτιαία αύλακα.
Θα μπορούσαμε να ισχυριστούμε λοιπόν ότι μια επιτυχημένη επέμβαση πλαστικής αυτιών χαρακτηρίζεται σίγουρα από την αρμονική αποκατάσταση της ανατομίας της περιοχής. Κυρίως όμως βασίζεται στο γεγονός ότι το αποτέλεσμα της επέμβασης δείχνει τόσο φυσικό που κανείς δεν μπορεί να καταλάβει αν αυτά τα αυτιά είναι χειρουργημένα ή όχι.




 

 


 

 






 

 

Ρωτήστε τον Ιατρό μέσα από το Facebook