Η γυναικομαστία δεν είναι ένα σπάνιο πρόβλημα, αλλά απασχολεί ένα πολύ μεγάλο μέρος του ανδρικού πληθυσμού, με το πρόβλημα να είναι εμφανές σε μικρότερο ή σε μεγαλύτερο βαθμό σε ένα ποσοστό που μπορεί να αγγίξει ακόμη και το 60%. Συνήθως οφείλεται σε υπερτροφία του μαζικού αδένα (αδενομαστία), ή του λίπους του μαστού (λιπομαστία), γεγονός που κάνει την πάθηση όλο και πιο συχνή με την αύξηση των κρουσμάτων παχυσαρκίας, ή τέλος σε συνδυασμό και των δύο (αδενολιπομαστία). Η γυναικομαστία είναι συχνή στα νεογνά, στην εφηβεία και σε άνδρες ηλικίας άνω των 40, ενώ ειδικά στις μεγάλες ηλικίες το πρόβλημα εντείνεται. Αυτό συμβαίνει, διότι όσο μεγαλώνουν οι άνδρες τόσο παρατηρείται ελάττωση των ανδρογόνων ορμονών, δηλαδή της τεστοστερόνης, και αύξηση των οιστρογόνων. Στις περισσότερες περιπτώσεις η γυναικομαστία είναι ιδιοπαθής και πολύ σπάνια μπορεί να οφείλεται σε άλλες παθήσεις, όπως του ήπατος για παράδειγμα. Όποια και αν είναι η αιτία σε κάθε περίπτωση, το αποτέλεσμα είναι ακριβώς το ίδιο και, πέρα από το αισθητικό πρόβλημα, δημιουργεί έντονα συμπλέγματα αιδούς και στρες στους άνδρες που το παρουσιάζουν. Χαρακτηριστικό είναι το γεγονός πως σε τεράστιο ποσοστό οι άνδρες με γυναικομαστία δηλώνουν πως έχουν προβλήματα στις σχέσεις τους με το άλλο φύλο, καθώς δεν νιώθουν άνετα στη σεξουαλική τους ζωή, ενώ το καλοκαίρι και η παραλία αποτελούν γι’ αυτούς πηγές άγχους και στρες. Σήμερα, η σύγχρονη πλαστική χειρουργική διαθέτει τον τρόπο να λύσει το παραπάνω πρόβλημα, πολύ πιο εύκολα από ότι στο παρελθόν.

Η Σύγχρονη Λύση

Παλαιότερα το πρόβλημα της γυναικομαστίας αντιμετωπιζόταν χειρουργικά με μεθόδους προσέγγισης παραπλήσιες με αυτές της μαστεκτομής, κάτι που έλυνε το πρόβλημα μεν αλλά περιελάμβανε δύσκολη αποθεραπεία και μεγάλες ουλές στο δέρμα. Σήμερα η πλέον σύγχρονες τεχνικές αντιμετωπίζουν το πρόβλημα της γυναικομαστίας με συνδυασμό λιποαναρρόφησης και ενδοσκοπικής χειρουργικής. Κατά την προηγμένη αυτή τεχνική η όλη διαδικασία γίνεται από μία πολύ μικρή τομή, της τάξεως των 4-5mm, κοντά στη μασχάλη, μέσα από την οποία ο πλαστικός χειρουργός προχωρά σε λιποαναρρόφηση στην περιοχή του στήθους, ενώ στη συνέχεια μέσα από μία αντίστοιχα πολύ μικρή τομή που πραγματοποιείται στο όριο της θηλής αφαιρεί ενδοσκοπικά τον υπερτροφικό μαζικό αδένα. Στις περισσότερες περιπτώσεις με τη συγκεκριμένη τεχνική δεν χρειάζεται αφαίρεση της περίσσειας δέρματος, καθώς το δέρμα, εφόσον απελευθερωθεί από τον λιπώδη ιστό τείνει να συρρικνώνεται. Σε περίπτωση που χρειαστεί αφαίρεση του δέρματος που περισσεύει, τότε απαιτείται μία επιπρόσθετη τομή. Η όλη επέμβαση διαρκεί περίπου 2 ώρες, ενώ συνήθως δεν απαιτείται παραμονή στην κλινική. Μετεγχειρητικά ο ασθενής θα πρέπει να φορά ένα ειδικό ελαστικό γιλέκο για 1 μήνα περίπου, ενώ η επιστροφή στην εργασία μπορεί να γίνει μετά από 4-5 ημέρες, ανάλογα πάντα με τη φύση της εργασίας.