Στο πρόσφατο Παγκόσμιο Συνέδριο Αισθητικής Πλαστικής Χειρουργικής που έγινε στο Παρίσι τον περασμένο Ιανουάριο (Ιανουάριος 2015), ο διεθνούς φήμης Αμερικανός Πλαστικός Χειρουργός Gino Rigotti έκανε την εξής διαπίστωση:

“H δεκαετία του 70 ήταν αφιερωμένη στη Σιλικόνη και τα Ενθέματα αυτής, η δεκαετία του 80 στη Μικροχειρουργική, η δεκαετία του 90 στη Λαπαροσκοπική και Ενδοσκοπική Χειρουργική ενώ ή δεκαετία του 2000 καθώς και αυτή που τώρα διανύουμε αφιερώνεται στο … Λίπος. Να βγάλουμε Λίπος ή να βάλουμε Λίπος … και πως ; ”

Πράγματι, αν το σκεφτούμε λίγο καλύτερα θα διαπιστώσουμε ότι στα πλαίσια του ενδιαφέροντος μας για την υγεία αλλά και τη γενικότερη μας εικόνα, η προσοχή μας τα τελευταία χρόνια έχει στραφεί στη λύση δυο πολύ σοβαρών, εντελώς σύγχρονων και εκ διαμέτρου αντίθετων μεταξύ τους προβλημάτων τα οποία αφορούν κατεξοχήν το λιπώδη ιστό.
Πρόκειται αφενός για τη Νευρογενή Ανορεξία και αφετέρου για την Παχυσαρκία και την ανεπιθύμητη κατανομή λίπους.
Τεράστιες είναι οι προσπάθειες που καταβάλλονται από την επιστήμη της Ψυχιατρικής και της Ψυχολογίας για την υποστήριξη και θεραπεία ατόμων που πάσχουν από Νευρογενή Ανορεξία. Πρόκειται για μια σύγχρονη μάστιγα που προσβάλλει τις κοινωνίες μας, αναγνωρίζεται με την χαρακτηριστική εικόνα της απίσχνασης και η θεραπεία της είναι κατεξοχήν Ψυχιατρική.
Στο αντίθετο άκρο τώρα και όσον αφορά το πολύ μεγάλο πρόβλημα της Παχυσαρκίας, μεγάλη σημασία έχει η αναγνώριση του φαινομένου του Μεταβολικού Συνδρόμου από την επιστημονική κοινότητα καθώς και η ανάδειξη της Νοσογόνου και Κακοήθους Παχυσαρκίας σαν χειρουργικές νόσους.

Σήμερα γνωρίζουμε ότι η φράση που συχνά ακούμε απο παχύσαρκα άτομα “…δεν τρώω αλλά παχαίνω” δεν είναι αβάσιμη. Έχει αποδειχθεί επιστημονικά ότι υπάρχουν συγκεκριμένα γονίδια τα οποία είναι υπεύθυνα για το μεταβολισμό και τις καύσεις των τροφών και βάσει αυτών διακρίνουμε δύο μεγάλες κατηγορίες ανθρώπων: άτομα τα οποία έχουν υψηλό βασικό μεταβολισμό και άτομα με χαμηλό βασικό μεταβολισμό.

Άτομα που έχουν γονίδια υπεύθυνα για χαμηλό βασικό μεταβολισμό έχουν υψηλή προδιάθεση να αναπτύξουν Παχυσαρκία. Αν τα άτομα αυτά που είναι συχνά επιβεβαρυμένα με ψυχολογικούς παράγοντες παρουσιάζουν και υψηλή πρόσληψη τροφής τότε είναι καταδικασμένα να γίνουν παχύσαρκα. Αυτό είναι το φαινόμενο του Μεταβολικού Συνδρόμου. Γονίδια υπεύθυνα για χαμηλό ρυθμό βασικού μεταβολισμού- δηλαδή χαμηλές καύσεις- σε συνδυασμό με μεγάλη κατανάλωση θερμίδων οδηγούν σε Παχυσαρκία.

Άτομα υπέρβαρα ή εξαιρετικά υπέρβαρα, δεδομένου ότι δεν μπορούν να ελέγξουν από μόνα τους το βάρος τους, πρέπει πρωτίστως για λόγους υγείας και δευτερευόντως για λόγους Αισθητικής, να απευθυνθούν σε Χειρουργούς Παχυσαρκίας και να προσπαθήσουν να δώσουν λύση στο πρόβλημα του υπερβάλοντος βάρους με επιστημονικό τρόπο.

Η Παχυσαρκία είναι αμιγώς χειρουργική νόσος και τα άτομα που πάσχουν από Νοσογόνο ή Κακοήθη Παχυσαρκία, θα πρέπει κατεξοχήν να χειρουργηθούν με επεμβάσεις που αφορούν Χειρουργική Παχυσαρκίας (δηλαδή επεμβάσεις Χειρουργικής Πεπτικού) αν θέλουν να βελτιώσουν την κατάσταση της υγείας τους, την ποιότητα της ζωής αλλά και το προσδόκιμο επιβίωσής τους.
Σε αυτόν τον “πόλεμο με το λίπος” η Πλαστική Χειρουργική, στις περιπτώσεις της Νευρογενούς Ανορεξίας δυστυχώς δεν μπορεί να κάνει απολύτως τίποτε ενώ για την Παχυσαρκία περισσότερο ακολουθεί παρά προηγείται στα πρωτόκολλα θεραπείας.

Αυτό σημαίνει ότι η Πλαστική Χειρουργική δεν αποτελλεί θεραπεία και δεν είναι η λύση στο αδυνάτισμα.
Αν κάποιος είναι πολύ μακριά από το ιδανικό του βάρος, έχει κάνει σοβαρές προσπάθειες να αδυνατήσει και δεν τα καταφέρνει, τότε πρέπει πρώτα να σκεφτεί πολύ σοβαρά τη Χειρουργική Παχυσαρκίας. Αν υποβληθεί σε επέμβαση Παχυσαρκίας και δεδομένου ότι οι ασθενείς συνήθως χάνουν το 80% του υπερβάλλοντος βάρους μέσα στα πρώτα 2 χρόνια (δηλαδή αν πρέπει να είναι 80 κιλά και είναι 180 κιλά τότε μετά από δύο χρόνια από την επέμβαση θα πρέπει να ζυγίζει 100 κιλά βάρος) τότε μόνο γίνεται κατάλληλος υποψήφιος για επέμβαση Πλαστικής Χειρουργικής και αυτό πάλι μόνο εάν έχουν περάσει 1,5 με 2 χρόνια από την επέμβαση στο πεπτικό σύστημα.
Όταν έχει συμπληρωθεί το χρονικό διάστημα των δύο ετών από την χειρουργική επέμβαση για την Παχυσαρκία και ο ασθενής έχει σταθεροποιήσει το βάρος του σε ικανοποιητικό επίπεδο τότε η συνδρομή της Αισθητικής Χειρουργικής είναι απαραίτητη γιατί η δυσμορφία που προκύπτει στο σώμα λόγω της μεγάλης περίσσειας δέρματος από την απώλεια ικανού ποσού σωματικής μάζας είναι έντονη.

Οι επεμβάσεις της Πλαστικής Χειρουργικής που γίνονται όταν ο παχύσαρκος αδυνατίσει, αφορούν κυρίως τεχνικές διόρθωσης της χαλάρωσης και μείωσης του δέρματος που περισσεύει.
Τέτοιες επεμβάσεις είναι:

  • η κοιλιοπλαστική,
  • η ανόρθωση-αυξητική μαστών σε γυναίκες ή
  • οι επεμβάσεις γυναικομαστίας σε άνδρες,
  • η βραχιονοπλαστική,
  • η ανόρθωση μηρών – γλουτών και
  • η υποβοήθηση του αποτελέσματος με λιποαναρρόφηση.

 

Δεδομένου ότι πολύ συχνά Παχύσαρκα άτομα απευθύνονται στους Πλαστικούς Χειρουργούς και τους ζητούν να τους βοηθήσουν να αδυνατίσουν συνήθως κάνοντας Λιποαναρρόφηση, θα πρέπει να ξεκαθαρίσουμε ότι η Λιποαναρρόφηση είναι μια επέμβαση της Πλαστικής Χειρουργικής που καμία σχέση δεν έχει με το αδυνάτισμα. Δεν αφορά σε καμία περίπτωση άτομα παχύσαρκα ή ακόμη και μέτρια υπέρβαρα αλλά έχει σχεδιαστεί και δίνει μοναδική λύση σε γυναίκες και άνδρες που πάσχουν από τοπική λιποδυστροφία δηλαδή τοπική εναπόθεση λίπους.

Με τον όρο λιποαναρρόφηση εννοούμε περισσότερο τη βελτίωση του περιγράμματος του σώματος μέσω της χειρουργικής εξομάλυνσης των επιφανειών ή την αποκατάσταση της αισθητικής αρμονίας των καμπυλών του σώματος, παρά την αφαίρεση λίπους.Σύμφωνα με αυτόν τον ορισμό, καταλαβαίνουμε ότι οι καταλληλότεροι υποψήφιοι για λιποαναρρόφηση είναι άτομα υγιή με βάρος κοντά στο ιδανικό σωματικό βάρος τα οποία παρουσιάζουν εντοπισμένη εναπόθεση λίπους που δεν υποχωρεί και δεν βελτιώνεται με άσκηση ή προσεκτική διατροφή.